دستورِ زبانِ پارسی

Beim Komitativgenitiv bezeichnet der Modifikator einen Vorgang, der den Nukleus begleitet.

Der Komitativgenitiv ist stets endozentrisch und wird immer syndetisch verwendet. Sowohl die Komitativgenitivphrase als auch ihr Nukleus und Modifikator stellen Nominalphrasen im Singular dar:

زانویِ غم /zɒnu-je ɣæm/ به بغل گرفته بود. (= غمگینانه زانو به بغل گرفته بود.)

دستِ نوازش /dæst-e nævɒzeʃ/ به سرِ من کشید. (= برایِ نوازش دست به سرِ من کشید.)

نامهِ عنایتِ /nɒmæ-je enɒjæt/ شما را خواندم. (= نامه‌یِ شما را که نشانه‌یِ عنایت‌تان بود خواندم.)

وصفِ خلق‌ش به جان در آویزد

دستِ جودش به کان در آویزد

Khaqani (12. Jh. n. Chr.)

امشبِ باران به ما دِه گوشه‌ای

تا بیابی در قیامت توشه‌ای!

Rumi (13. Jh. n. Chr.)

Der Komitativgenitiv kann auch eine bildliche Bedeutung haben:

دستِ رد /dæst-e rædd/ به سینه‌یِ من زد. (= خواهشِ مرا رد کرد.)