شماره‌یِ بُعدی بندی اسمی‌ست که انـدازه‌یِ سطح یا گنجایشِ پدیده‌ای را نشان می‌دهد. در پارسی، شماره‌هایِ بُعدی دارایِ ساختارهایِ زیر هستند:
- دومین و سومین شماره‌یِ آمارشیِ می‌توانند شماره‌یِ آمارشیِ نخست را نشان‌بخشی کنند. برایِ این کار باید نشان‌ها را به عنوانِ قیدِ مکان (به چهره‌یِ بندِ برنهشتی با پیش‌نهشت‌هایِ /dær/ و /ændær/) آورد:
دو متر در چهل سانتیمتر /do metr dær ʧehel sɒntimetr/
سه در پنج در شش /se dær pænʤ dær ʃeʃ/
عکسِ شش در چهار /ʃeʃ dær ʧæhɒr/
جایِ ایشان پانزده روز اندر پانزده روز /pɒnzdæh ruz ændær pɒnzdæh ruz/ است.
از دفترِ «حدود العالم» (سده‌یِ چهارم خورشیدی)
چنان که حکایت کنند گزی در گزی /gæz-i dær gæz-i/ به یک دینارِ سرخ بر آمده است.
از دفترِ «مجمل التّواریخ و القصص» (سده‌یِ ششم خورشیدی)
- هم‌نشانیِ زنجیره‌ایِ به یاریِ میان‌وندِ /-ɒ-/:
بید را سایه‌ای‌ست میلامیل /mil-ɒ-mil/
جوی را دیده‌ای‌ست مالامال
ابوالفرجِ رونی (سده‌یِ پنجم و ششم خورشیدی)
