۲۰. Suffix

Als Suffixe werden (wie in Abschnitt 2•۲•b•b. erklärt) Affixe bezeichnet, die dem Stamm nachgestellt werden.

In den folgenden Kapiteln werden zwei Gruppen der persischen Suffixe gesondert behandelt:

Im vorliegenden Abschnitt werden zunächst die weiteren Derivationssuffixe untersucht:

Inhaltsverzeichnis

a. Das Suffix /-æ/

Das Suffix /-æ/ wird im Persischen auf vielfältige Weise verwendet:

  1. Die wichtigste Verwendung ist die Derivation von Perfektpartizipien aus Präteritumpartizipien (siehe 12•۴.): /kændæ/ کنده, /zædæ/ زده, /xæridæ/ خریده, /ɒrɒstæ/ آراسته, /suxtæ/ سوخته
  2. Die so entstandenen Perfektpartizipien können (wie in anderen indoeuropäischen Sprachen) zu Nomina Patientis adjektiviert werden (siehe 4•۱.). Allerdings kann das Suffix /-æ/ in seltenen Fällen auch aus Präsens- (→ /æfʃoræ/ افشره, /tærɒʃæ/ تراشه, /godɒzæ/ گدازه, /ɒmizæ/ آمیزه) oder Nominalpartizipien (→ /nemunæ/ نمونه) Nomina Patientis bilden.
  3. Es bildet Nomina Actionis aus Präsenspartizipien: /xoræ/ خوره, /pæziræ‌/ پذیره

    ذوقِ خنده /xændæ/ دیده‌ای ای خیره چند

    ذوقِ گریه /gerjæ/ بین! که هست آن کانِ قند

    Rumi (13. Jh. n. Chr.)

    Seltener begegnet man hier auch Adjektiven als Stamm: /tizæ/ تیزه

  4. Es bildet (wie das Suffix /-æk/ ↓) aus Präsenspartizipien Nomina Instrumenti: /mɒlæ/ ماله, /rændæ/ رنده, /puʃæ/ پوشه, /giræ/ گیره
  5. Es weist auf eine Ähnlichkeit hin und bildet aus Substantiven neue Substantive (= Suffix /-æk/ ↓): /ʧeʃmæ/ چشمه, /guʃæ/ گوشه, /dɒmænæ/ دامنه
  6. Es weist auf eine Abhängigkeit oder Beziehung hin und bildet aus Nominalphrasen Adjektive (= Suffix /-æk/ ↓): /bæhɒræ/ بهاره, /pɒizæ/ پاییزه

    Dabei fällt der Einsatz folgender Phrasen als Stamm auf:

    • Zählnumeralia (siehe das Suffix /-gɒn/ ↓): /hæftæ/ هفته, /dæhæ/ دهه, /nimæ/ نیمه, /nesfæ/ نصفه
    • Numeralphrasen, die mit einem Konsonanten enden (siehe 15•۴•h. Modaladverbial und das Suffix /-i/ ↓): /do-ʧærxæ/ دوچرخه, /se-sɒl-o-nimæ/ سه‌سال‌ونیمه

      تو دوباره مزاحمِ ما شده‌ای.

      خودرویِ چهارنفره، هواپیمایِ دوموتوره

    • Nominalphrasen, die mit dem Flexionssuffix /-ɒn/ pluralisiert sind: /mɒhɒnæ/ ماهانه, /ʃɒhɒnæ/ شاهانه, /kudækɒnæ/ کودکانه, /mæxfiɒnæ/ مخفیانه
    • Distributive, assoziative und inexistenzielle Determinansphrasen:

      این کارخانه هرساله /hær-sɒlæ/ ۱۰۰۰۰ جفت کفش می‌سازد.

      همه‌روزه /hæmæ-ruzæ/ از ساعتِ ۸ تا ۱۴

      همه‌کاره /hæmæ-kɒræ/، هیچ‌کاره /hiʧ-kɒræ/

      همه‌ساله بختِ تو پیروز باد!

      شبانِ سیه بر تو چون روز باد!

      Firdausi (10. – 11. Jh. n. Chr.)

      حرکات‌ش همه‌رهه هنرست

      برَم از جانِ من عزیزترست

      Onsuri (10. – 11. Jh. n. Chr.)


Wenn dieses Suffix nach einem Vokal steht, muss der Konsonant /j/ als Epenthese eingesetzt werden:

/pɒ/ + /-æ/ → /pɒjæ/ پایـه

b. Das Suffix /-æk/

Dieses Suffix stellt die Vorstufe des Suffixes /-æ/ ↑ dar und wird im Persischen folgendermaßen verwendet:

  1. Es bildet Diminutiva: /ʃæhræk/ شهرک, /doxtæræk/ دخترک, /morɣæk/ مرغک
  2. Es wird zur Bildung von Nomina Loci aus Substantiven verwendet: /ænɒræk/ انارک, /læʃkæræk/ لشکرک, /hesɒræk/ حصارک
  3. Es bildet aus Präsenspartizipien Nomina Instrumenti (= Suffix /-æ/ ↑): /ɣæltæk/ غلتک
  4. Es wird an Instrumente gehängt und bildet Nomina Actionis: /ʧeʃmæk/ چشمک, /nɒxonæk/ ناخنک
  5. Es wird an Onomatopoetika angebunden und bildet simple Nomina Agentis: /sutæk/ سوتک, /sut-sutæk/ سوت‌سوتک, /ʤir-ʤiræk/ جیرجیرک, /ɣɒr-ɣɒræk/ قارقارک
  6. Es weist auf eine Ähnlichkeit hin und bildet aus Substantiven neue Substantive (= Suffix /-æ/ ↑): /bærfæk/ برفک, /ʧængæk/ چنگک, /mæxmælæk/ مخملک, /pæʃmæk/ پشمک
  7. Es wird zur Substantivierung von Adjektiven eingesetzt: /sorxæk/ سرخک, /lærzɒnæk/ لرزانک, /næræk/ نرک
  8. Es weist auf eine Abhängigkeit oder Beziehung hin und bildet aus Nominalphrasen Adjektive (= Suffix /-æ/ ↑): /dæstæk/ دستک, /sængæk/ سنگک, /sɒlæk/ سالک
  9. Es findet als ModalSuffix Verwendung und bildet aus Adjektiven neue Adjektive, die stets die Rolle von Modaladverbialen spielen: /nærm-nærmæk/ نرم‌نرمک, /kæm-kæmæk/ کم‌کمک

    چو موی از سرِ مرزبان باز کرد

    بدو مرزبان نرمک /nærmæk/ آواز کرد

    Nisami Gandjavi (12. – 13. Jh. n. Chr.)


Sollte dieses Suffix nach einem Vokal platziert werden, wird die Epenthese /j/ eingeschaltet:

دستک‌ت بوسم، بمالم پایک‌ت /pɒ/ + /-æk/ → /pɒjæk/

وقتِ خواب آید، بروبم جایک‌ت /ʤɒ/ + /-æk/ → /ʤɒjæk/

Rumi (13. Jh. n. Chr.)

In archaischen Idiomen konnte nach dem Vokal /æ/ auch der Konsonant /g/ als Epenthese verwendet werden:

ساخته پایک‌ها را ز لکا موزگکی /muzæ/ + /-æk/ → /muzægæk/

وز دو تیریز سترده قلم و کرده سیاه

Manoutchehri (10. – 11. Jh. n. Chr.)

شانگکی /ʃɒnæ/ + /-æk/ → /ʃɒnægæk/ زآبنوس هدهد بر سر زده

بر دو بناگوش کبک غالیه‌یِ تر زده

Manoutchehri (10. – 11. Jh. n. Chr.)

c. Die Suffixe /-ɒ/ und /-ɒk/

Diese Suffixe stammen vom mittelpersischen Suffix /-ɒk/ ab (siehe auch das Suffix /-ɒk/ ↓). Sie begleiten Präsenspartizipien und bilden folgende Phrasen:

  1. Nomina Actionis: /jɒrɒ/ یارا, /ʧærɒ/ چرا, /xorɒk/ خوراک, /puʃɒk/ پوشاک

    Auch Adjektive können hier als Stamm eingesetzt werden (= Suffixe /-ɒi/ und /-ɒjɒ/ ↓). Solche Nomina Qualitatis werden meistens mit der Bedeutung „Maß des Zustandes“ benutzt (siehe 3•d•a.): /derɒzɒ/ درازا, /bolændɒ/ بلندا, /pæhnɒ/ پهنا, /gærmɒ/ گرما

  2. Simple Nomina Agentis: /dɒnɒ/ دانا, /gujɒ/ گویا, /ʃenɒvɒ/ شنوا, /kɒvɒk/ کاواک, /suzɒk/ سوزاک
  3. Adjektive der Eignung: /govɒrɒ/ گوارا, /xɒnɒ/ خوانا

d. Die Suffixe /-ɒn/, /-gɒn/ und /-gɒnæ/

(Siehe auch 20•۲•a. Das Flexionssuffix /-ɒn/.)

Diese Derivationssuffixe werden bei folgender Verwendung beobachtet:

  1. Das Suffix /-ɒn/ kann aus Präsens- (→ /xændɒn/ خندان, /gerjɒn/ گریان) oder Nominalpartizipien (→ /ɒvængɒn/ آونگان) simple Nomina Agentis bilden.
  2. Es bildet Nomina Actionis aus attribuierten simplen Nomina Agentis (= endozentrischen Determinativkompositionen mit einem Präsenspartizip als Nukleus, siehe 10•c•a.). Solche Nomina Actionis beziehen sich auf Zeremonien: /hænɒ-bændɒn/ حنابندان, /xætnæ-konɒn/ ختنه‌کنان, /ɣɒli-ʃujɒn/ قالی‌شویان
  3. Die Suffixe /-ɒn/ und /-gɒn/ können aus Nominalphrasen Nomina Loci bilden: /sepɒhɒn/ سپاهان, /ɣuʧɒn/ قوچان, /gorgɒn/ گرگان, /ʃɒpurgɒn/ شاپورگان, /dælirgɒn/ دلیرگان

    Solche Affixalgebilde können sich auch auf Zeitpunkte beziehen: /bɒmdɒdɒn/ بامدادان, /bæhɒrɒn/ بهاران

    Dabei können auch Numeralphrasen als Stamm erscheinen:

    /do gonbæd/ + /-ɒn/ → /do-gonbædɒn/ دوگنبدان

    /ʧehel doxtær/ + /-ɒn/ → /ʧehel-doxtærɒn/ چهل‌دختران

    /hæft tæn/ + /-ɒn/ → /Hæft-tænɒn/ هفت‌تنان

  4. Sie können auch als Zeichen einer Beziehung Nominalphrasen bilden: /dæstɒn/ دستان, /æʃkɒn/ اشکان, /mehrgɒn/ مهرگان, /bɒzærgɒn/ بازرگان, /gerævgɒn/ گروگان, /hormozgɒn/ هرمزگان, /givgɒn/ گیوگان, /gæʃvɒdgɒn/ گشوادگان

    Es scheint, dass das auch Suffix /-gɒr/ in /ruzgɒr/ روزگار ein Allomorph dieser Suffixe ist (siehe auch das Suffix /-gɒr/ ↓).

  5. Die Suffixe /-gɒn/ und /-gɒnæ/ werden im Aufbau der Distributiva verwendet (siehe 6•۵.): /dogɒn/ دوگان, /pænʤgɒnæ/ پنجگانه

    Aus der Kardinalzahl /jek/ یک und diesen Suffixen entstehen durch Elision die Distributiva /jekɒn/ یکان, /jegɒn/ یگان, /jekɒnæ/ یکانه und /jegɒnæ/ یگانه.

e. Das Suffix /-i/ aus dem mittelpersischen /-ik/ und die Suffixe /-in/ und /-inæ/

(Siehe auch 20•۲•b. Das Flexionssuffix /-in/.)

/-ik/ ist die mittelpersische Form des neupersischen Suffixes /-i/. Es wird im Neupersischen nur im Adjektiv /næzdik/ نزدیک beobachtet.

Diese Suffixe werden im Persischen folgendermaßen angewendet, wobei nur das Suffix /-i/ uneingeschränkt produktiv ist (siehe auch den Artikel von Dr. Ali Ashraf Sadeghi in مجلهء زبانشناسی, ۳۸. Ausgabe, Seite 1):

  1. Sie bilden Adjektivphrasen aus Nominalphrasen, mit einem umfangreichen semantischen Spektrum:
    • Einfacher Bezug: /irɒni/ ایرانی, /mæsihi/ مسیحی, /poʃti/ پشتی, /ɒɣɒzin/ آغازین, /piʃin/ پیشین, /dirinæ/ دیرینه
    • Material: /ʧærmi/ چرمی, /pelɒstiki/ پلاستیکی, /ɒhænin/ آهنین, /ʧubin/ چوبین, /sofɒlinæ/ سفالینه, /pæʃminæ/ پشمینه
    • Verfügen: /æjnæki/ عینکی, /motori/ موتوری, /ʧɒdori/ چادری, /ɣæjmæti/ قیمتی
    • Tendenz: /sigɒri/ سیگاری, /tærjɒki/ تریاکی, /tæɒrofi/ تعارفی, /mæzhæbi/ مذهبی
    • Kontamination: /xɒki/ خاکی, /næfti/ نفتی, /rængi/ رنگی, /xunin/ خونین, /nængin/ ننگین
    • Beruf: /læbui/ لبویی, /bælɒli/ بلالی, /kæbɒbi/ کبابی
    • Eignung: /tæmɒʃɒi/ تماشایی, /xɒndæni/ خواندنی, /xorɒki/ خوراکی, /kolængi/ کلنگی
    • Modalität: /ɣesti/ قسطی, /beliti/ بلیتی, /ʃefɒhi/ شفاهی, /testi/ تستی, /telefoni/ تلفنی, /tænhɒi/ تنهایی

      Dabei sind folgende Merkmale zu beachten:

      • Das Suffix /-i/ kann an Numeralphrasen angebunden werden, welche mit einem Vokal enden (siehe 15•۴•h. Modaladverbial und das Suffix /-æ/ ↑):

        آن‌ها دوتایی /do-tɒi/ سراغِ ما آمدند.

        یک‌دفعه‌ای /jek-dæfʔei/ سر و کلّه‌اش پیدا شد.

      • Im tadschikischen Idiom wird beobachtet, dass der Stamm erst vom Suffix /-nɒk/ ↓ begleitet wird (siehe den Artikel von Firuza Amanova in مجلهء زبانشناسی, ۱۵. und 16. Ausgabe, Seite 2):

        او پشتناکی /poʃtnɒki/ (= پس‌پسکی) از مایان دور شد.

        دختر درونّاکی /dærunnɒki/ (= با خود) فکر می‌کرد: «آخر من چه گناهی کرده‌باشم؟!»

        کودک یک‌باره رویناکی /rujnɒki/ (= با صورت) به زمین غلتید.

    • Das Suffix /-i/ wird an Nomina Actionis angebunden und bildet simple Nomina Agentis: /molɒɣɒti/ ملاقاتی, /ʤængi/ جنگی, /tævlidi/ تولیدی, /mɒndæni/ ماندنی
  2. Die Suffixe /-in/ und /-i/ werden im Aufbau der Ordinalzahlen verwendet (siehe 6•۴.): /pænʤomin/ پنجمین, /dæhomi/ دهمی
  3. Diese Suffixe können auch aus Substantiven neue Substantive bilden:
    • Als Zeichen einer Ähnlichkeit: /zɒnui/ زانویی, /nærgesi/ نرگسی
    • Als Bezeichnung für Zeitpunkte: /ɒxær-e-omri/ آخرِ عمری, /ʃæb-e-ejdi/ شبِ عیدی

      دوشنبه‌ای نامه‌اش به دست‌م رسید.

      هنوز آن دعوایِ سرِ صبحی ادامه دارد.

    • Nomina Loci: /ænbɒri/ انباری, /oʃtorin/ اشترین, /ʤuin/ جویین, /gænʤinæ/ گنجینه

Beim Einsatz dieser Suffixe sind folgende phonologischen Besonderheiten zu beachten:

  • Anderes als das Suffix /-i/ aus dem mittelpersischen /-ih/ ↓ bedürfen diese Suffixe nicht der Epenthese /g/ nach den Vokalen /æ/ und /e/: /xɒmæi/ خامه‌ای, /æfsɒnæi/ افسانه‌ای

    Nur in folgenden Affixalgebilden wird die Epenthese /g/ beobachtet:

    • /xɒnæ/ + /-i/ → /xɒnægi/ خانگی
    • /hæftæ/ + /-i/ → /hæftægi/ هفتگی
    • Die Assoziativpronomina /hæmægi/ همگی und in archaischen Idiomen /hæmægin/ همگین

      دلِ سپاه و رعیّت بدو گرفت قرار

      بدو فتاد امیدِ جهانیان همگین

      Farrokhi Sistani (10. – 11. Jh. n. Chr.)

      Der finale Vokal des Assoziativpronomens /hæmæ/ همه konnte dabei aus metrischen Gründen elidiert werden (= /hæmgin/):

      در هم شدند لشکر، بر هم زدند همگین

      آن تاج‌هایِ زریّن، وآن تخت‌هایِ سیمین

      Mu’izzi (11. – 12. Jh. n. Chr.)

    • Das Assoziativpronomen /ʤomlægi/ جملگی
    • In archaischen Idiomen auch /ʤɒmægi/ جامگی, /pærdægi/ پردگی und /xæjmægi/ خیمگی

      صورتِ دل صورت‌ها را شکست

      پردگیان مُلک‌سِتان آمدند

      Rumi (13. Jh. n. Chr.)

      الا یا خیمگی، خیمه فرو هل!

      که پیش‌آهنگ بیرون شد زِ منزل

      Manoutchehri (10. – 11. Jh. n. Chr.)

  • Der Einsatz der Epenthese /v/ vor dem Suffix /-i/ wird im Persischen nach dem Vorbild der arabischen Sprache nach folgenden Vokalen beobachtet:
    • Nach dem Vokal /æ/:

      /gænʤæ/ + /i/ → /gænʤævi/ گنجوی

    • Nach dem Vokal /i/. In diesem Fall wird dieser Vokal in den Vokal /æ/ dissimiliert:

      /mɒni/ + /i/ → /mɒnævi/ مانوی

    • Nach dem Vokal /ɒ/. In diesem Fall kann dieser Vokal in den Vokal /æ/ dissimiliert werden:

      /donjɒ/ + /i/ → /donjævi/ دنیوی

      از دنیاوی /donjɒ/ + /i/ → /donjɒvi/ آن چه که بود ترک کردم.

      Nasser Chosrau (11. Jh. n. Chr.)

f. Das Suffix /-i/ aus dem mittelpersischen /-ih/

Die Allomorphe /-ih/ und /-eh/ stellen die mittelpersische Form des Suffixes /-i/ dar und wurden bis zum 12. Jh. n. Chr. auch im Neupersischen eingesetzt (siehe den Artikel von Dr. Ali Ashraf Sadeghi in مجلهء زبانشناسی, ۱۳. Ausgabe, Seite 81): /pæʃimɒneh/ پشیمانه, /dærviʃeh/ درویشه, /kɒfereh/ کافره, /nɒpæjdɒih/ ناپیداییه

Dieses Suffix /-i/ hat im Persischen folgende Funktionen:

  1. Es ist das hauptsächliche Suffix, das aus Nominal und Adjektivphrasen Nomina Actionis bildet.

    Wie in Kapitel 3•d•a. erörtert, können Nomina Actionis im Persischen wie in anderen Sprachen folgende semantische Rollen spielen:

    1. Nomen Qualitatis (eine Entität, die einen Zustand bezeichnet): /bærɒdæri/ برادری, /xubi/ خوبی
    2. Nomen Acti (Der Zustand nach einer Modifikation oder das Ergebnis eines Vorgangs):/ɣæbuli/ قبولی, /degær-guni/ دگرگونی
    3. Eine Zeremonie: /didæni/ دیدنی, /ærusi/ عروسی, /zɒri/ زاری
    4. Das Maß des Zustandes: /tɒzægi/ تازگی, /bolændi/ بلندی
    5. Der Platz, an dem der Vorgang durchgeführt wird (Nomen Loci): /næʤʤɒri/ نجّاری, /duzændægi/ دوزندگی

    In archaischen Idiomen begegnet man auch Präsenspartizipien als Stamm solcher Affixalgebilde:

    گر نباشد جاهِ فرعون و سری

    از کجا یابد جهنّم پروری /pærværi/؟!

    Rumi (13. Jh. n. Chr.)

    نشـانِ آمرزی‌اش /ɒmorzi/ آن‌ست که دلِ تو رقّتی یابد.

    Baha’uddin Walad (12. – 13. Jh. n. Chr.)

  2. Dieses Suffix wird im tadschikischen Idiom zur Derivation von Präsumptivpartizipien aus Perfektpartizipien verwendet (siehe 12•۵.): /kændægi/ کندگی, /xæridægi/ خریدگی, /suxtægi/ سوختگی

Beim Anbinden dieses Suffixes lassen sich folgende Sandhis beobachten:

  • Wenn dieses Suffix nach den Vokalen /æ/ oder e/ platziert wird, muss der Konsonant /g/ als Epenthese eingesetzt werden:

    /xæstæ/ + /-i/ → /xæstægi/ خستگی

    /bæʧʧæ/ + /-i/ → /bæʧʧægi/ بچّگی

    انوری گر خردگی‌ها /xordægi/ می‌کند

    تو بزرگی کن، بر آن خرده مگیر!

    Anvari (12. Jh. n. Chr.)

    Obwohl diese Regel auf das Mittelpersische zurückgeht, wird sie auch für Stämme anderer Herkunft verwendet:

    رو مسخرگی /mæxærægi/ پیشه کن و مطربی آموز!

    تا دادِ خود از مهتر و کهتر بستانی

    Obeid Zakani (14. Jh. n. Chr.)

  • In archaischen Idiomen kann der Konsonant /k/ als Epenthese eingesetzt werden, wenn dieses Suffix nach dem Vokal /ɒ/ platziert wird:

    من سخن گویم، تو کاناکی /kɒnɒ/ + /-i/ → /kɒnɒki/ کنی

    هر زمانی دست بر دست‌ت زنی

    Rudaki (9. – 10. Jh. n. Chr.)

Sollte dieses Suffix nach dem Vokal /i/ platziert werden, wird der Stamm außerdem zunächst vom Suffix /-gær/ ↓ begleitet: /nɒʃigæri/ ناشی‌گری, /miɒnʤigæri/ میانجـی‌گری, /sufigæri/ صوفی‌گری, /nezɒmigær/ نظامی‌گری

یاد دار که قوّادی به از قاضی‌گری /ɣɒzigæri/ است!

Abolfazl Beyhaqi (10. – 11. Jh. n. Chr.)

g. Das Suffix /-ijjæ/

Das Suffix /-ijjæ/, das vor allem zwischen der Epoche der Safawiden und der Herrschaft Kadschars verbreitet war, ist nach arabischem Vorbild (durch Anhängen der Femininzeichen /a/ (/at/) an das Beziehungssuffix /-ij/) entstanden, um Modifikatoren von Qualitativgenitivphrasen mit Wörtern zu bilden, die im Arabischen feminin sind, wie /risaala/ رساله, /silsila/ سلسله, /naʃrijja/ نشریّه, /maħalla/ محلّه, /mamlika/ مملکت, /wasila/ وسیله usw. (siehe auch das Suffix /-ijjæt/ ↓).

Somit können mit hilfe dieses Suffixes aus Substantiven folgende Phrasen gebildet werden:

  1. Adjektive der Modalität: /jævmijjæ/ یومیّه
  2. Simple Nomina Agentis durch Anbindung an Nomina Actionis: /tæhririjjæ/ تحریریّه, /næɣlijjæ/ نقلیّه
  3. Substantive als Zeichen einfacher Beziehung: /sæhmijjæ/ سهمیّه, /ruhijjæ/ روحیّه, /ʤæhizijjæ/ جهیزیّه, /fetrijjæ/ فطریّه
  4. Nomina Loci: /torkijjæ/ ترکیّه, /rusijjæ/ روسیّه, /ʤæmʃidijjæ/ جمشیدیّه, /hosæjnijjæ/ حسینیّه
  5. Bezeichnungen für Dynastien und Sekten: /zændijjæ/ زندیّه, /ɣɒʤɒrijjæ/ قاجاریّه, /esmɒilijjæ/ اسماعیلیّه, /bɒtenijjæ/ باطنیّه
  6. Bezeichnungen von literarischen Werken oder Sprüchen, mit Hinweis auf ihren Inhalt: /pændijjæ/ پندیّه, /hæʤvijjæ/ هجویّه, /mædhijjæ/ مدحیّه, /extɒrijjæ/ اخطاریّه, /ettelɒijjæ/ اطّلاعیّه, /næzærijjæ/ نظریّه

h. Das Suffix /-om/

Das Suffix /-om/ erzeugt Adjektive, die eine Beziehung bezeichnen, wie dies z.B. beiim archaischen Differentialpronomen /digærom/ دیگرم beobachtet werden kann (siehe 7•۴•a.):

دیگرم روز صباح که گذشتند دیدند آن درختِ انجیر خشک شده بود از بیخ.

Aus dem Werk „Übersetzung des Diatessarons“ (۱۳. Jh. n. Chr.)

Als Stämme dieses Suffixes werden jedoch vor allem Kardinalzahlen eingesetzt, und zwar zur Bildung von Ordinal- und Bruchzahlen (siehe 6•۴. und 6•۲•a.): /hæʃtom/ هشتم, /jek-dæhom/ یک‌دهم

Wenn dieses Suffix an die Kardinalzahl /do/ دو oder /se/ سه angebunden wird, muss die Phonemfolge /vv/ oder /jj/ als Epenthese eingesetzt werden:

/do/ + /-om/ → /dovvom/ دوم

/do/ + /-om/ → /dojjom/ دیم

/se/ + /-om/ → /sevvom/ سوم

/se/ + /-om/ → /sejjom/ سِیم

i. Suffixe, die Nomina Actionis bilden

Wie oben diskutiert, werden diese Suffixe im Aufbau von Nomina Actionis verwendet:

Im Persischen werden auch folgende Suffixe eingesetzt, um Nomina Actionis zu bilden:

  1. Die Suffixe /-eʃ/ und /-eʃt/ (siehe auch 20•۲•b. Das Flexionssuffix /-eʃt/). Dabei sind folgende Punkte zu beachten:
    • Als Stamm können sowohl Präsenspartizipien als auch Adjektive erscheinen:

      /xɒheʃ/ خواهش, /nɒleʃ/ نالش, /ɒzmɒjeʃ/ آزمایش, /xoreʃ/ خورش, /koneʃt/ کنشت, /govɒreʃt/ گوارشت, /xoreʃt/ خورشت

      نانِ آن مدخل زِ بس زشت‌م نمود

      از پیِ خوردن گوارشت‌‌م نبود

      Rudaki (9. – 10. Jh. n. Chr.)

      /nærmeʃ/ نرمش, /gærmeʃ/ گرمش, /giʤeʃ/ گیجش, /ɒrɒmeʃ/ آرامش, /pæjdɒjeʃ/ پیدایش, /ræhɒjeʃ/ رهایش

      چربش /ʧærbeʃ/ آن جا دان که جان فربه شود

      کارِ ناامّید آن جا به شود

      Rumi (13. Jh. n. Chr.)

    • In archaischen Idiomen werden auch die Allomorphe /-iʃ/ und /-eʃn/ beobachtet: /govɒreʃn/ گوارشن, /gozɒreʃn/ گذارشن

      نو کن روشنِ /ræveʃn/ راستان! بشکن طلسمِ باستان!

      هم روزنامه‌ی این بخوان، هم کارنامه‌ی آن بدر!

      Athiroddin Akhsikati (12. Jh. n. Chr.)

      به هر بامدادی به هنگامِ بار

      چنین ترک‌دینار یابم هزار

      به بخشیش /bæxʃiʃ/ و گر بیستگانی بود

      همه بهرِ او زرِّ کانی بود

      Firdausi (10. – 11. Jh. n. Chr.)

    • o Auch können in archaischen Idiomen Präteritum- und Nominalpartizipien als Stamm verwendet werden:

      بیرون‌ت کنند از درِ مرگ

      چون از درِ بودش /budeʃ/ اندر آیی

      Nasser Chosrau (11. Jh. n. Chr.)

      مردِ سرهنگ از آن نمونشِ /nemuneʃ/ راست

      از سرِ خونِ آن صنم بر خاست

      Nisami Gandjavi (12. – 13. Jh. n. Chr.)

      دلی باید اندیشه را تیز و تند

      برینش /borineʃ/ نیاید زِ شمشیرِ کند

      Nisami Gandjavi (12. – 13. Jh. n. Chr.)

    • Wenn diese Suffixe nach einem Vokal gestellt werden, muss dazwischen die Epenthese /j/ eingesetzt werden:

      /pæjdɒ/ + /-eʃ/ → /pæjdɒjeʃ/ پیدایش

      /pæjdɒ/ + /-eʃn/ → /pæjdɒjeʃn/ پیدایشن

    • Der Vokal des Suffixes kann nach dem Konsonanten /v/ zu /o/ assimiliert werden:

      /kɒv/ + /-eʃ/ → /kɒveʃ/ (/kɒvoʃ/) کاوش

      /tærɒv/ + /-eʃ/ → /tærɒveʃ/ (/tærɒvoʃ/) تراوش

  2. Das Suffix /-mɒn/, sowohl mit Präteritum- als auch mit Präsenspartizipien:

    /sɒxtmɒn/ ساختمان, /ridmɒn/ ریدمان, /duxtmɒn/ دوختمان

    /sɒzmɒn/ سازمان, /zɒjmɒn/ زایمان, /ʧɒjmɒn/ چایمان

    Man muss darauf achten, das Präsenspartizip /mɒn/ (vom Infinitiv /mɒndæn/ ماندن) nicht mit diesem Suffix zu verwechseln, wenn es in der Determinativkomposition als Nukleus eingesetzt wird (siehe 10•c.): /ʃɒd-mɒn/ شادمان (simples Nomen Agentis)، /dud-mɒn/ دودمان (Nomen Loci)

  3. Das Suffix /-nɒ/ bildet aus Adjektiven Nomina Qualitatis: /derɒznɒ/ درازنا, /færɒxnɒ/ فراخنا
  4. Die Suffixe /-ɒi/ und /-ɒjɒ/ bilden nur aus dem Adjektiv /rævʃæn/ روشن die Nomina Qualitatis /rævʃænɒi/ روشنایی und /rævʃænɒjɒ/ روشنایا (= das suffix /-ɒ/ ↑).
  5. Die Suffixe /-ænd/ und /-ɒl/ werden nur mit dem Präsenspartizip /ræv/ (vom Infinitiv /ræftæn/ رفتن) beobachtet (siehe auch das Suffix /-ænd/ ↓ und das Suffix /-ɒl/ ↓): /rævænd/ روند, /rævɒl/ روال
  6. In archaischen Idiomen bilden die Suffixe /-ɒðægi/ und /-ɒjægi/ aus dem Substantiv /doʃmæn/ دشمن die Nomina Qualitatis /doʃmænɒðægi/ دشمناذگی und /doʃmænɒjægi/ دشمنایگی:

    وصفِ دوستی و دشمناذگی و بیگانگی و آشناییِ خلقان

    Baha’uddin Walad (12. – 13. Jh. n. Chr.)

  7. Persischsprachige haben die finale Phonemfolge /ijjat/ von arabischen Substantiven wie /æbædijjæt/ ابدیّت und /bæʃærijjæt/ بشریّت extrahiert (siehe das Suffix /-ijjæ/ ↑) und sie als Suffix /-ijjæt/ verwendet, um aus persischen Substantiven Nomina Qualitatis zu bilden: /doijjæt/ دوییّت, /xærijjæt/ خریّت

    Dieses Suffix wird sogar an arabische Substantive und Adjektive angebunden und bildet Nomina Qualitatis, die im Arabischen nicht vorkommen: /zeddijjæt/ ضدّیّت, /bærbærijjæt/ بربریّت, /ɒdæmijjæt/ آدمیّت

  8. Das Suffix /-ɒs/ bildet im Tadschikischen Onomatopoetika (siehe den Artikel von Firuza Amanova in مجلهء زبانشناسی, ۱۵. und 16. Ausgabe, Seite 2):

    از دور صدایِ اکّاسِ /ækk/ + /ɒs/ → /ækkɒs/ (= عوعو) سگان شنیده می‌شد.

j. Suffixe, die Nomina Agentis bilden

Wie bereits im vorliegenden Kapitel erörtert, werden folgende Derivationssuffixe im Persischen verwendet, um Nomina Agentis zu generieren:

Zusätzlich können auch folgende Suffixe werden zur Bildung von Nomina Agentis eingesetzt werden:

  1. Das Suffix /-ændæ/, mit Präsenspartizipien: /xorændæ/ خورنده, /zænænædæ/ زننده, /ʃenævændæ/ شنونده, /ʃærmændæ/ شرمنده, /ɒjændæ/ آینده

    In archaischen Idiomen werden auch die Allomorphe /-ænd/ und /-ændu/ beobachtet (siehe auch das Suffix /-ænd/ ↑):

    ز باریکی و سستی هر دو پای‌م

    تو گویی پایِ من پایِ تنندست

    Aghadji (10. Jh. n. Chr.)

    شود در پناه‌ت چو سدِّ سکندر

    اگر خانه سازم ز تارِ تنندو

    Mu’izzi (11. – 12. Jh. n. Chr.)

  2. Das Suffix /-gɒr/, sowohl mit Präteritum- als auch mit Präsenspartizipien (siehe auch das Suffix /-gɒr/ ↑):

    /pærværdgɒr/ پروردگار, /mɒndgɒr/ ماندگار, /ræstgɒr/ رستگار

    /ɒmuzgɒr/ آموزگار, /pærhizgɒr/ پرهیزگار

  3. /gær/ ist eine mittelpersische Variante des Substantivs /kɒr/ کار. Allerdings wird /gær/ als Modifikator von exozentrischen Possessiv- und Explikativkomposita von Sprechern des Neupersischen mittlerweile als ein Suffix /-gær/ empfunden: /ɒhængær/ آهن‌گر, /mesgær/ مس‌گر, /sefidgær/ سفیدگر

    Auf diese Weise kann dieses Suffix auch aus Nomina Actionis simple Nomina Agentis bilden: /fetnægær/ فتنه‌گر, /kɒrgær/ کارگر

  4. Das Suffix /-vær/ scheint durch Abkürzung des Präsenspartizips /værz/ (vom Infinitiv /værzidæn/ ورزیدن) entstanden zu sein und bildet heute simple Nomina Agentis aus Nomina Actionis: /hæmlævær/ حمله‌ور, /ʃenɒvær/ شناور, /dɒneʃvær/ دانشور, /honærvær/ هنرور, /ʤɒnvær/ جانور
  5. Das türkischstämmige Suffix /-ʧi/ kann (vergleichbar mit dem Suffix /-gær/) Bezeichnungen für Berufe bilden (siehe auch das Suffix /-ʧi/ ↓): /ɣæhvæʧi/ قهوه‌چی, /mæʔdænʧi/ معدنچی

    شلاّقِ درشکه‌چی بلند شد و راه افتادیم.

    Mohammad Ali Dschamalzade (19. – 20. Jh. n. Chr.)

    Auch dieses Suffix bildet aus Nomina Actionis simple Nomina Agentis: /ʃekɒrʧi/ شکارچی, /tæmɒʃɒʧi/ تماشاچی

  6. Das Suffix /-æm/ im tadschikischen Idiom, mit Präsenspartizipien (siehe den Artikel von Firuza Amanova in مجلهء زبانشناسی, ۱۵. und 16. Ausgabe, Seite 8): /dɒræm/ دارم, /ʃɒjæm/ شایم

k. Suffixe, die Berufsbezeichnungen bilden

Neben den oben genannten Suffixen wie /-gær/ und /-ʧi/ werden im Persischen auch folgende Suffixe eingesetzt, um Nominalphrasen zur Bezeichnung von Berufen zu erzeugen:

  1. Die Suffixe /-vɒn/ und /-bɒn/ (siehe auch das Suffix /-bɒn/ ↓): /sɒrvɒn/ ساروان, /ʃotorvɒn/ شتروان, /bɒɣbɒn/ باغبان, /sɒrbɒn/ ساربان, /goruhbɒn/ گروهبان

    Auch bei /bɒdbɒn/ بادبان scheint es sich um einen semantisch abgewandelten Einsatz dieses Suffixes zu handeln.

  2. Die Suffixe /-vɒ/ und /-bɒ/ (siehe auch das Suffix /-vɒ/ ↓): /piʃvɒ/ پیشوا, /nɒnvɒ/ نانوا

    نی، نی! فتد در آسیا هم نورِ مَه از روزنی

    زآن جا به سویِ مَه رود، نی در دکانِ نانبا /nɒnbɒ/

    Rumi (13. Jh. n. Chr.)

  3. Die Suffixe /-bod/ und /-pɒd/ (siehe den Artikel von Dr. Ali Ashraf Sadeghi in مجلهء زبانشناسی, ۳. Ausgabe, Seite 25): /ærteʃbod/ ارتشبد, /sepæhbod/ سپهبد, /ɒzærpɒd/ آذرپاد
  4. Das türkischstämmige Suffix /-tɒʃ/: /ʃæhrtɒʃ/ شهرتاش, /xæjltɒʃ/ خیلتاش

l. Suffixe, die Nomina Loci bilden

Wie oben erwähnt, werden folgende Suffixe zur Bildung von persischen Nomina Loci verwendet:

Abgesehen davon können auch folgende Suffixe eingesetzt werden, um aus Substantiven (und seltener Adjektiven) Nomina Loci zu bilden:

  1. Das Suffix /-estɒn/: /torkestɒn/ ترکستان, /golestɒn/ گلستان

    Beim Einsatz dieses Suffixes fallen folgende Punkte auf:

    • Im übertragenen Sinne können sich solche Suffixalgebilde auch auf Zeiträume beziehen: /tɒbestɒn/ تابستان, /zæmestɒn/ زمستان
    • Wenn der Stamm selbst das Suffix /-æ/ ↑ oder das Suffix /-i/ ↑ trägt, wird dieses Suffix beim Anbinden des Suffixes /-estɒn/ elidiert:

      /ɣælæmæ/ + /-estɒn/ → /ɣælæmestɒn/ قلمستان

      /ærmæni/ + /-estɒn/ → /ærmænestɒn/ ارمنستان

      /gorʤi/ + /-estɒn/ → /gorʤestɒn/ گرجستان

    • Wenn dieses Suffix nach einem Vokal platziert wird, wird der Vokal /e/ aus dem Suffix elidiert:

      /hendu/ + /-estɒn/ → /hendustɒn/ هندوستان

      /bu/ + /-estɒn/ → /bustɒn/ بوستان

      Aus diesem Suffixalgebilde bildet man durch Monophthongierung auch das Substantiv /bostɒn/ بستان

    • Aus metrischen Gründen kann der Vokal /e/ im Suffix im Sinne einer Metathese nach dem Konsonanten /s/ vorkommen:

      و گر باز گردی به زابلستان /zɒbolestɒn/ → /zɒbolsetɒn/

      به هنگامِ بشکوفه‌یِ گلستان /golestɒn/ → /golsetɒn/

      Firdausi (10. – 11. Jh. n. Chr.)

      سزد گر به این بومِ زابلستان /zɒbolestɒn/ → /zɒbolsetɒn/

      نهد دانشی نامِ غلغلستان /ɣol-ɣolestɒn/ → /ɣol-ɣolsetɒn/

      Firdausi (10. – 11. Jh. n. Chr.)

      چو ناید مرا جنگِ زابلستان /zɒbolestɒn/ → /zɒbolsetɒn/

      همان جنگِ ایران و کابلستان /kɒbolestɒn/ → /kɒbolsetɒn/

      Firdausi (10. – 11. Jh. n. Chr.)

  2. Die Suffixe /-dɒn/, /-dɒni/, /-hæn/, /-hɒn/, /-lɒn/, /-lɒx/, /-rom/, /-rɒn/, /-ʃæn/ und /-xæn/: /næmækdɒn/ نمکدان, /sægdɒni/ سگدانی, /ærdhæn/ اردهن, /zærhɒn/ زرهان, /sænglɒx/ سنگلاخ, /ʤæhrom/ جهرم, /sægrɒn/ سگران, /golʃæn/ گلشن, /golxæn/ گلخن
  3. Die Suffixe /-bær/, /-bɒr/, /-sær/, /-sɒr/, /-sir/, /-zɒr/, /-vɒr/ und /-vɒ/ (siehe auch das Suffix /-sɒr/ ↓, das Suffix /-vɒ/ ↑ und das Suffix /-vɒr/ ↓): /gilæbær/ گیله‌بر, /zængbɒr/ زنگبار, /rudsær/ رودسر, /kuhsɒr/ کوهسار, /gærmsir/ گرمسیر, /ʃenzɒr/ شنزار, /sæbzvɒr/ سبزوار, /mærdvɒ/ مردوا
  4. Das Suffix /-ɒt/. Es wird an Ortsnamen gehängt und erweitert ihre Grenzen auf die umgebende Region: /ʃemirɒnɒt/ شمیرانات, /ʃervɒnɒt/ شروانات
  5. Die Suffixe /-bil/ und /-vil/: /ærdbil/ اردبیل, /hærzvil/ هرزویل
  6. Das Suffix /-ʤin/: /æstærʤin/ استرجین, /lɒlæʤin/ لاله‌جین
  7. Das Suffix /-kur/: /næmækkur/ نمککور, /ʃæmkur/ شمکور

m. Suffixe, die Nomina Instrumenti bilden

Neben den Suffixen /-æ/ ↑ und /-æk/ ↑ können auch folgende Suffixe aus Präsenspartizipien Nomina Instrumenti bilden:

  1. Das Suffix /-iʧæ/, (siehe auch das Suffix /-iʧæ/ ↓): /bɒziʧæ/ بازیچه
  2. Das Suffix /-ɒmæ/: /dæmɒmæ/ دمامه

n. Suffixe, die Diminutiva bilden

Wie oben erwähnt, wird das Suffix /-æk/ ↑ häufig zum Aufbau von persischen Diminutiva verwendet. Doch auch folgende Suffixe können eingesetzt werden, um aus Substantiven (und seltener Adjektiven) Diminutiva zu bilden:

  1. Die Suffixe /-ʧæ/, /-ʧi/, /-iʧæ/, /-iʤæ/, /-izæ/, /-izæk/, /-zæ/, /-ʒæ/ und /-ʒæk/ (siehe auch die Suffixe /-ʧi/ ↑ und /-iʧæ/ ↓): /dæftæʧæ/ دفترچه, /noxodʧi/ نخودچی, /dæriʧæ/ دریچه, /mæʃkiʤæ/ مشکیجه, /dæriʧæ/ دریچه, /mæʃkizæ/ مشکیزه, /mæʃkizæk/ مشکیزک, /nɒjʒæ/ نایژه, /nɒjʒæk/ نایژک

    Solche Suffixalgebilde können auch auf eine Ähnlichkeit hindeuten: /mɒhiʧæ/ ماهیچه, /mixʧæ/ میخچه, /næjzæ/ نیزه

  2. Die Suffixe /-ræ/, /-oræ/, /-ol/, /-olæ/, /-u/, /-ul/, /-ulæ/, /-gɒlæ/ und /-ɣɒlæ/ (siehe auch das Suffix /-u/): /xomræ/ خمره, /zængoræ/ زنگره, /zængol/ زنگل, /ʧerɒɣolæ/ چراغله, /maʃku/ مشکو, /zængul/ زنگول, /zængulæ/ زنگوله, /pærgɒlæ/ پرگاله, /bozɣɒlæ/ بزغاله

    Manche so entstandene Diminutiva können erneut von einem Diminitivsuffix begleitet werden: /zængoliʧæ/ زنگلیچه

o. Weitere Suffixe zur Derivation von Adjektiven

Folgende Suffixe werden eingesetzt, um aus Substantiven Adjektive zu bilden:

  1. Adjektive, die den Besitz eines eher positiven Gemütszustands oder Elements verdeutlichen:
    • Die Suffixe /-mænd/, /-mændæ/, /-umænd/, /-vænd/ und /-ɒvænd/: /xerædmænd/ خردمند, /honærmænd/ هنرمند, /ʃujmændæ/ شویمنده, /tænumænd/ تنومند, /bærumænd/ برومند, /ʃæhrvænd/ شهروند, /pulɒdvænd/ پولادوند, /dæmɒvænd/ دماوند
    • Die Suffixe /-vɒr/, /-ivɒr/ und /-jɒr/ (siehe auch das Suffix /-vɒr/ ↑): /omidvɒr/ امیدوار, /æjɒlvɒr/ عیالوار, /sugvɒr/ سوگوار, /hoʃivɒr/ هشیوار, /ʃɒhrjɒr/ شهریار, /hoʃjɒr/ هشیار, /huʃjɒr/ هوشیار
    • Das Suffix /-bɒn/ (siehe auch das Suffix /-bɒn/ ↑): /mehrbɒn/ مهربان
  2. Adjektive, die auf den Besitz eines eher negativen Gemütszustands oder Elements hinweisen:
    • Die Suffixe /-gin/, /-gen/, /-ɒgin/, /-ɒgen/, /-ɒkin/, /-ɒken/ und /-ɒk/ (siehe auch das Suffix /-ɒk/ ↑): /ʃærmgin/ شرمگین, /xæʃmgin/ خشمگین, /ænduhgin/ اندوهگین, /ɣæmgin/ غمگین, /fæʒgen/ فژگن, /ʃærmgen/ شرمگن, /xæʃmɒgin/ خشماگین, /fæʒɒgen/ فژاگن, /fæʒɒkin/ فژاکین, /fæʒɒken/ فژاکن, /fæʒɒk/ فژاک
    • Das Suffix /-nɒk/: /xæʃmnɒk/ خشمناک, /hærɒsnɒk/ هراسناک, /bujnɒk/ بویناک

      توان‌گر که باشد زرش زیرِ خاک

      زِ دزدان بود روز و شب ترسناک

      Nisami Gandjavi (12. – 13. Jh. n. Chr.)

      Suffixalgebilde wie /tærsnɒk/ ترسناک, /hævlnɒk/ هولناک und /dærdnɒk/ دردناک bezeichnen vor allem in modernen Idiomen dagegen vor allem den Erreger einer Emotion.

    • Das Suffix /-sɒr/ (siehe auch das Suffix /-sɒr/ ↑): /ʃærmsɒr/ شرمسار, /doruɣsɒr/ دروغسار
    • Die Suffixe /-u/ und /-ur/ (siehe auch das Suffix /-u/ ↑): /tærsu/ ترسو, /kermu/ کرمو, /riʃu/ ریشو, /rænʤur/ رنجور
  3. Adjektive, die eine übermäßigen Tendenz und Sucht verdeutlichen:
    • Das Suffix /-u/: /ʃekæmu/ شکمو
    • Das Suffix /-bɒræ/: /ʃekæmbɒræ/ شکمباره, /ɣolɒmbɒræ/ غلامباره, /soxænbɒræ/ سخنباره, /nɒnbɒræ/ نانباره
  4. Adjektive der Ähnlichkeit:
    • Die Suffixe /-ɒsɒ/, /-sɒ/ und /-sɒr/ (siehe auch den Artikel von Dr. Ali Ashraf Sadeghi in مجلهء زبانشناسی, ۳۹. Ausgabe, Seite 1 und das Suffix /-sɒr/ ↑): /ʃirɒsɒ/ شیرآسا, /ɣulɒsɒ/ غول‌آسا, /ʃirsɒ/ شیرسا, /moʃksɒ/ مشک‌سا, /divsɒr/ دیوسار, /bɒdsɒr/ بادسار
    • Die Suffixe /-væʃ/, /-fæʃ/ und /-bæs/: /pærivæʃ/ پریوش, /mɒhvæʃ/ ماهوش, /ʃirfæʃ/ شیرفش, /ʃirbæs/ شیربس
    • Das Suffix /-vɒr/ (siehe auch das Suffix /-vɒr/ ↑): /bozorgvɒr/ بزرگوار, /tutivɒr/ توتیوار, /ɒdæmvɒr/ آدموار, /divɒnævɒr/ دیوانه‌وار

      Solche Adjektive können auch eine Eignung ausdrücken: /ʃɒhvɒr/ شاهوار

  5. Adjektive der Beziehung:
    • Das Suffix /-l‌ik/: /pɒlik/ پالیک
    • Im tadschikischen Idiom die Suffixe /-ængi/ und /-nængi/ für Zeitwörter (siehe den Artikel vonFiruza Amanova in مجلهء زبانشناسی, ۱۵. und 16. Ausgabe, Seite 2):

      /di/ + /-nængi/ → /dinængi/ دیننگی (= gestrig)

      /pegɒh/ + /-ængi/ → /pegɒhængi/ پگاهنگی (= morgig)

      Aus dem Substantiv /emruz/ امروز und dem Suffix /-ængi/ entsteht durch Elision /emrungi/ امرونگی.

p. Weitere Suffixe zur Derivation von Substantiven

Folgende Suffixe sind unproduktiv und bilden aus Substantiven neue Substantive:

  1. Substantive mit einer Ähnlichkeit mit ihren Stämmen:
    • Die Suffixe /-ɒl/ und /-ɒlæ/ (siehe auch das Suffix /-ɒl/ ↑): /ʧængɒl/ چنگال, /ængoʃtɒl/ انگشتال, /donbɒl/ دنبال, /donbɒlæ/ دنباله, /tofɒlæ/ تفاله
    • Die Suffixe /-dis/ und /-diz/: /tændis/ تندیس, /nɒvdis/ ناودیس, /ʃæbdiz/ شبدیز
    • Die Suffixe /-vɒræ/, /-vɒnæ/ und /-væn/: /ʃeʔrvɒræ/ شعرواره, /ʤæʃnvɒræ/ جشنواره, /pærvɒnæ/ پروانه, /nɒrvæn/ نارون
  2. Substantive mit einem Bezug zu ihren Stämmen:
    • Die Suffixe /-ær/, /-ɒr/, /-vɒr/ und /-vɒræ/: /ængoʃtær/ انگشتر, /sængær/ سنگر, /dæstɒr/ دستار, /xɒnævɒr/ خانوار, /guʃvɒr/ گوشوار, /guʃvɒræ/ گوشواره, /dæstvɒræ/ دستواره
    • Die Suffixe /-gin/ und /-ʤi/: /miɒngin/ میانگین, /miɒnʤi/ میانجی
    • Das Suffix /-ɒl/: /kɒxɒl/ کاخال

Schreibe einen Kommentar